Tak to jest, że kiedy zobaczy się u przyjaciółki tomiszcze z tytułem KAPITALIZM jakże seksownie tłustą, wielką literą wypisanym na grzbiecie, to się na usta ciśnie „ej, weź mi to pożycz!” (i wtedy przyjaciółka pożycza pożyczoną od kogoś innego książkę, za co dziękuję). W środku też bywa masno, jakby to powiedziała młodzież dwa lata temu. Kapitalizm. Historia krótkiego trwania (2017, Fundacja Bęc Zmiana) jest próbą przedstawienia systemu, w którym przyszło nam żyć z nieco innej perspektywy, odbiegającej od tej powszechnie przyjętej w Polsce. Kacprowi Pobłockiemu przyświecały przy tym dwa cele. Pierwszym z nich jest „przeprowadzenie deokcydentalizacji polskiej humanistyki” [1] . Znaczy to tyle co odrzucenie naszej fascynacji Zachodem. Jednym z przejawów tej niezdrowej fascynacji jest przeświadczenie, że jesteśmy krajem zacofanym i że musimy Zachód doganiać. Otóż nie musimy. Po części dlatego, że nie ma jednej uniwersalnej ścieżki rozwoju dla wszystkich społeczeństw tego
recenzje książek, prywatne przemyślenia